Botámoslles a lingua

Acabo, case, de chegar de Compostela. Se o de hoxe, na Quintana de Mortos, se pode ler coma un chequeo do estado da Lingua, ben podo dicir que a encontro viva, sá e louzá. Non foi coma un 25 de xullo, pero pouco lle faltou. E, coma sempre, a tropa de Castrelo en piña, xantando, que case nos puxemos na merenda, e botando unhas risas xuntos.

Está claro que os alarmistas -mentiráns, hipócritas- da imposición do galego encol do castelán, veñen de facerlle ó primeiro un favor enorme. Estabamos un pouco apachorrados coa ledicia de botar da Xunta ó dinosauro, coa de acadar o primeiro alcalde nacionalista de Castrelo, e tiñamos un aquel esquecida á vella lingua dos avós. E non por deixar de usala, "dio-lo faga millor", senón porque estaba a colarse a raposa no galiñeiro e nós sen decatarnos.

En fin, grazie mille, colonizados, desleigados e demais ralea, por lembrarnos que cada día hai que seguir na gavia.

Artistas

Onte estiven na inauguración da galería do Manuel, en Doutor Marañón, xusto onde morren as escaleiras que soben das Burgas. Hai algo que sempre comentamos un par ou tres de cínicos que por iste mundo andamos: qué sitio máis bonito, qué merda de xente. E se é aplicable á puta aldea na que por designio alleo me tocou nacer, tamén o era onte ós, e ás, habitantes do dinner.
Non sei, como tamén é certo que o mundo é un pano de man e inda por enriba Ourense o moco daquela punta, resultou que nin me aburrín tanto como pensaba, porque inda coñecía a uns cantos concurrentes. Estaba o hosteleiro, o nacionalista, o pintor; e cando marcharon todos tamén procurei eu fuxir daquil congreso de... non sei de qué, pero adiviñei, polas verbas dunha lurpiña dirixidas á outra lurpiña e un lurpiño que a acompañaban: "Hoy hay aquí bastantes frikis", que o cariño e respecto que se profesan entre os do mundiño, sobre todo entre os bilíngües, é formal, íntimo e eterno. Sei que non ian por min, porque estaba demasiado perto e, como ser alleo ó mundiño artistil, onte era abondo invisible para escoitar todo o que quixera.
En fin. Menuda fauna.

Falando do Guggenheim

Pois iso, que non saian tamén no Gaias directivos coma o do museu de Bilbo, con desfalcos de medio millón de pelucóns. Serían os que se aforraban en ambientadores. XD.