domingo, 25 de janeiro de 2009

Temporal


Pois si que soprou de carallo do venres pró sábado. Iste foi o panorama co que batín cando voltaba polo parque Ribeiriño. Eran case as oito e media e as farolas alumbran como pra unha operación a corazón aberto, así que case bato literalmente coas ponlas do choupo. Víase vir. Hai case un ano que secou; cousa de andarlle cortando as raíces pra meter non sei que conducción con non sei que absurdo obxectivo, porque esa vía leva da nada a onde cristo perdeu a pucha. Son as grandes avantaxes de ter funcionarios e operarios nugallaos e políticos inútiles, cobardes ou as dúas cousas. Inda bó foi que non collese a ninguén debaixo.

Agora podarán (a acepción ourensá significa unha tala a entre dous e tres metros de altura, e se non retoña a seguirlle enchendo o peto ó do viveiro) o resto da ringleira. Bush pequeno tamén dicía que pra solucionar o problema dos incendios abondaba con talar todas as árbores dos USA. Quén foi o que asou a manteiga?

sábado, 24 de janeiro de 2009

Borrado

Iste blog nin pretende ser políticamente correcto, nin respectar as regras do xogo, porén hai veces que retirarse en tempo é unha virtude. Eu non quero ofender a xente que me importa, polo tanto, inda que sigo a ciscarme en todas as conveniencias e todos os protocolos, borrei a mensaxe que escribín a última tarde.
Pídoche desculpas, XOsse, por levarme por diante tamén o teu comentario, mais esta caixa de tronos debe seguir provisionalmente pechada. Xa chegará o seu tempo.

quinta-feira, 22 de janeiro de 2009

quarta-feira, 21 de janeiro de 2009

Menos mal que somos nacionalistas

Y dale molino

Veño de escoitar hai nada ó concellal de turismo do Carballiño repetir por tres veces Carballino. No acento xa non me meto, que cada un ten o que ten e San Pedro llo beizoe. Porén, que todo un responsable de turismo da máis grande vila de Ourense non saiba pronunciar correctamente o nome da mesma, é para mexar coa risa, senón fose para chorar.
Perdoolle as "fiestas astronómicas", os "más de sietecientos" e outras burramias de hai un par de anos ó pámpano de "Garabanes", pero na vila suponse que hai máis agricultura.

quinta-feira, 8 de janeiro de 2009

Agasallo de Nadal

Afirma Shlomo Sand, escritor e profesor de Historia na Universidade de Tel Aviv, que o que se espallou polo mundo trala destrucción do templo de Xerusalén -a diáspora- non foi un pobo, senón unha idea en forma de relixión. Esí, os que a día de hoxe se fan chamar xudeus non son outros que os descendentes dos prosélitos daquela relixión no seu momento de auxe, cun forte compoñente kázaro, pobo que se converteu en masa, en canto ós xudeus de Europa Oriental. E daquela, ónde van os descendentes dos hebreos bíblicos? Seica, segundo o mesmo autor, ó que os valentes anónimos ameazan e califican de "noxento can nazi" (kelev natzi masria), endexamais se moveron de Palestina, convertéronse ó islam e hoxe chamámolos palestinos. Ises mesmos palestinos cos que Israel está a practicar unha política que, agás a "solución final", é cuspidiña á que os nazis empregaron cos seus. E non falo polo agasallo de Nadal que lles están a repartir, inda que por algunha razón semella unha boa época prá mata do palestino. Lembro unha portada, de hai igual dez ou máis anos, da revista de humor El Jueves, a mesma que secuestrou un xuiz porque seica os de sangue azul fecúndanse por polinización ou esí, na que se vía un Portal de Belén escangallado polas bombas e as figuras todas crismadas. Falo polos guetos, polos controis, pola absoluta falla de dereitos humanos, incluído o dereito á vida, xa non digamos o da dignidade da persoa. Falo pola mau de obra barata que non lle importa aproveitar ós señoritos israelís. Falo polas casas derrubadas e polas froiteiras arrincadas polas bulldozers. Falo polas nenas abatidas pra practicar o tiro...
Qué froitos espera colleitar o Goberno de Israel despoixa de practicar esa política? Qué carallo quere? Bicos e apertas? E qué, en nome da racionalidade, é o que cre estar sementando hoxe na franxa de Gaza? Lembremos que millón e medio de persoas amoreanse nun territorio que é máis pequeno que o concello da Fonsagrada. Unha vez que os proxectís son disparados, cómo van evitar a civís inocentes?
Ó Goberno de Israel non lle importan os 'danos colaterais', esa versión pija daquelo que contaba Gila de que nós disparamos e vós xa vos repartides as balas. Non lle importa un monte de danos colaterais (mortos) con tal de acadar os seus obxectivos fixados. E o Goberno de Israel ten o apoio masivo da súa poboación (un 70% apoia o ataque, e supoño que o trinta que falta serán os palestinos de cidadanía israelí), con moi honrosas pero escasísimas excepcións. E conta co apoio incondicional dos USA, tanto ten que sexa o presidente republicano coma demócrata, branco coma negro.
É David contra Goliat outravolta. Dentro de cen anos, as crónicas volverán contar que os habitantes de Gaza eran malísimos, moitísimos, grandísimos e armados ata os dentes, e un cativo cun cóctel molotov liquidounos a todos. A historia é unha puta e só se deixa escribir polo que paga.
E visto pró que teñen valido todas as manifestacións pola paz, un xa desespera da súa utilidade. Ó cabo, xa que non se pode dicir, só nos quedará pensar -coma naquil conto en banda deseñada de Horacio Altuna no que nunha sociedade futura o Grande Irmau é omnipresente e controla todo o que se di-: PERO QUÉ FILLOS DA PUTA!!!

quarta-feira, 7 de janeiro de 2009

Mesturas

Hoxe, mentres ceo coa serie de Antena3 El internado de fondo, moi ó meu pesar, dame por cavilar que a mestura non é tan mala. Polo menos non o é tanto como se empeñan en dicir os esquinetes bravús. Digo eu, porque se mesturamos unha merda coma esta con outra merda coma Venres13, ben pode darnos algo digno de se ver. Imaxinai a que pode armar Jason polas aulas dise internado tan particular. Ía precisar dunha pedra de afiar de tanto traballo que lle esperaba ó gume do coitelo. Habería que gravar cando lle tocase ó Martín (antes Martiño) Rivas o turno co da carauta de porteiro de Hockei.
Estou pensando que tampouco farían mal partido Los hombres de Paco mesturados con Alien. Veriamos qué chiste cutre (modalidade Pajares e Esteso) se lle ocorría os guionistas cando os paiasos se toparan coa cascuda cabreada. É que os artistiñas que pairen semellantes charramangueiradas tiñan que deixar as drogas psicodélicas dunha boa vez.
Non sei. Algún día dicíannos que unha historia ten que ter "introducción, nudo y desenlace". E está claro que este tipo de serie só teñen nudo, e nudo gordiano; inda que algo de introducción tamén hai, porque meter métennola dobrada.
Polo menos as telenovelas, esa praga que naceu con Cristal, inda que son un monte de merda e máis pesadas ca unha cea de cocido, teñen un desenlace previsible. Xa sabedes: moza pobre remata casando con mozo rico, e polo medio envexas, puteos (dos dous tipos), e nalgunha ata algún bombo repartido a destempo.
Menos mal que sempre nos quedará o cabrón de House e o descerebrado de Pai de familia.