quarta-feira, 19 de dezembro de 2007

Con dez cánones por banda

Vento en popa a toda vela, así singla istes días a nave dos artesáns, que non artístas, da farándula. Poderán estar contentes Caco –sempre fiel ó seu nome– Senante, Ramoncín –ou será xa Don Ramón?–, e toda a compañía da SGAE, do cedro ou do piñeiro galego. Novamente concúlcase (do latín conculcare, esmagar co chanco) un principio básico do ordeamento democrático, como é o da presunción de inocencia.

Os señoritos do non creo máis, que coa merda fracasada que xa levo creada tedes dabondo, pero cobro polo que crean outros hoxe: eís os impostos revolucionarios ás actuacións que contratan as comisións de festas, ou ás animacións culturais patrocinadas polos concellos, independentemente de que unhas e outras sexan ou non de creación propia dos ARTISTAS, istes sí verdadeiros, xa fan a confirmación (lástima dun Vandán oficiando de bispo para lles meter a preceptiva hostia). E na santa igrexa do Partido só Español, nada menos. Por unha vez e sen que sirva de precedente, estou dacordo co portavoz do PP. O canon hai que eliminalo, inda que sexa a canonazos.

E conste que hoxe quería falar de outro tema.

Nenhum comentário: